رد پای خاطره به یاد رفیق دریا دل

تهران- ایرنا- “سلام بر آنهایی که از نفس افتادند تا ما از نفس نیفتیم، قامت راست کردند تا ما قامت خم نکنیم، به خاک افتادند تا ما سربلند بایستیم. ”

به گزارش ایرنا؛ این قاب مربوط به بهمن ماه ۶۲ است(۳۸ سال پیش در چنین روزی) که اعضای تیم خوب اکباتان را می‌بینیم.

شهید والامقام مهدی رضایی‌مجد نیز از جمله این نفرات است که در زمره جوانان آتیه دار بود و چند باشگاه از جمله پرسپولیس خواهان جذبش بودند.

مهدی در تیم تهرانجوان نیز در زمره نفرات  کلیدی بود و حتی نوار کاپیتانی تیم ملی جوانان را نیز بر بازو بست.

تصور می‌کنم سال ۶۵ بود که او قرار بود با پرسپولیس تمام کند و حتی بنده از نزدیک شاهد و ناظر دیالوگ مهدی و علی پروین سرمربی وقت سرخ پوشان در محل دفتر علی آقا (اتو سورتمه) بودم.

راست قامتمان به جبهه اعزام و مقرر شد پس از بازگشت رسما به این تیم ملحق شود اما  بسان هزاران سلحشور وطن جانش را فدای تربت پاک سرزمینمان کرد و به سفر ابدی رفت.

مهدی با وجود انکه به غایت فروتن و مأخوذ به حیا بود اما به زعم مربیانش حرف شنوی داشت  و همواره سعی می کرد اندیشه های کادر فنی را بخوبی در مخمل سبز پیاده کند و غنای تکنیکی خود را به منصه ظهور برساند.

رضایی مجد جوان را در این قاب، نفر دوم  نشسته از چپ می بینیم که در میان بزرگان تیم اکباتان از جمله مسعودمعینی، هادی آهنگران، اصغر حاج علیپور، اسماعیل اردلان، تقی سلیمانی، صادق سرور و… قرار گرفته است.

اما مخلص کلام…

مهدی برخلاف فوتبالیست‌های امروزی قرارداد نجومی نداشت ولی غیرت نجومی داشت.

روحش پاک رفیق خوبمان در  بهشت اعلاء و یاد و خاطره اش جاودان.

نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است